اخیرا ریاست محترم جمهوری کشورمان در مصاحبه با روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست، از جریان غالب رسانه‌ای غرب، نکاتی را مطرح فرمودند که کلیت آنها کاملا مطابق با مواضع جمهوری اسلامی ایران است، اما بخشی در این مصاحبه به چشم می‌خورد که تا حدودی تامل‌برانگیز، بلکه سوال‌برانگیز است.

آقای احمدی‌نژاد در این مصاحبه که ترجمه آن را خبرگزاری فارس منتشر کرده و همین ترجمه اینجا مورد استناد قرار می‌گیرد، در پاسخ به این سوال که "شما گفتید که از سرنگونی وی خوشحال هستید؟" فرموده‌اند: "بله، البته،‌ ما از آن خوشحال هستیم چون وی دشمن تمام کشورها در منطقه بود. وی مطیع سیاست‌ها و دستورالعمل‌های آمریکا بود. وی به ایران حمله کرد، وی به کویت حمله و آن را اشغال کرد. من فکر می‌کنم اگر بوش عراق را بعد از سرنگونی صدام حسین ترک می‌کرد، امروز اوضاع بسیار بهتر بود و مردم عراق نیز همچنین از آمریکا بابت این موضوع تشکر می‌کردند و ما نیز این موضوع را به عنوان سیاستی مثبت تلقی می‌کردیم اما بوش اعلام کرد که آنها تصمیم گرفتند که در عراق باقی بمانند بنابراین همه چیز درباره اظهار نظرات ما درباره حمله نظامی به عراق تغییر کرد. هیچ کس در عراق این اعتقاد را ندارد که وی هیچگونه مقاصد دوستانه‌ای داشت."

بدیهی است در اصل این واقعیت که سرنگونی رژیم بعث عراق به نفع تمامی کشورهای منطقه و در راس آنها ملت عراق بود، تردیدی نیست اما آیا شکل و شیوه آن هم صحیح بود؟ به عبارت دیگر این فراز از سخنان ریاست محترم جمهوری این سوال را ایجاد می‌کند که آیا آمریکا حق دارد با دخالت نظامی یک نظام سیاسی را در کشوری دیگر سرنگون کند؟ ولو اینکه آن نظام، نظامی سفاک همچون رژیم صدام حسین باشد.

بحث بر سر رژیم صدام حسین نیست بلکه بحث بر سر آن است که آیا اتخاذ چنین شیوه‌ای در سرنگونی یک رژیم سیاسی صحیح است و آیا ما می‌توانیم از آن خوشحال باشیم؟ آیا اگر بوش به عراق لشکر می‌کشید و صدام را سرنگون می‌کرد و از آن کشور خارج می‌شد، ما باید آن را مثبت تلقی می‌کردیم؟

بدیهی است که نه چنین روشی صحیح است و نه موضع جمهوری اسلامی ایران دفاع از چنین روش غیرعاقلانه‌ای است. با این منطق، باید تجاوز غرب به لیبی را نیز تایید کرد چرا که رژیم قذافی هم چیزی کم از صدام حسین نداشت و اصلا چرا راه دور برویم؟ با این منطق، باید کودتای ۲۸ مرداد را نیز مورد تائید قرار دهیم، اگر نه محتوای آن را، دست‌کم شکل و شیوه آن را! یقینا جمهوری اسلامی نه هرگز چنین موضعی داشته و نه در آینده خواهد داشت.

اگر این سخنان به واقع سخنان رئیس‌جمهوری ایران است، جای توضیح و سوال دارد و اگر نیست، بدیهی است که چاره‌ای جز این نمی‌ماند که واشنگتن‌پست سخنان ایشان را تحریف کرده باشد. یقینا تحریف سخنان رئیس‌جمهوری اسلامی ایران از سوی این روزنامه آمریکایی امری بعید نیست و به هیچ‌وجه احتمال آن کم نیست. با این اوصاف باید دانست که رسانه‌های مافیایی جریان غالب غرب، همه از این قماش‌اند و به قول معروف: "سر و ته یک کرباس‌اند."

به این ترتیب در صورتی که تحریف مزبور رخ داده باشد، باید در مصاحبه با این رسانه‌ها قدری احتیاط را سرلوحه کار قرار داد و باید به این باور رسید که بها دادن به رسانه‌های جریان غالب استکبار از سوی مقامات رسمی ایران، امری پسندیده نیست. اگر این تحریف همین یک درس را در بر داشته باشد، کافی است.